Η λειψυδρία στο νησί μας, την Κρήτη, μία γη αφθονίας, έχει αρχίσει να γίνεται την τελευταία δεκαετία όλο και πιο ευδιάκριτη. Ένα ζωτικό πρόβλημα το οποίο αρχικά γενάται από το ίδιο το περιβάλλον και επιδεινώνεται με την λανθασμένη χρήση του ίδιου του νερού σε δημοτικό και ατομικό επίπεδο.
Οι ολοένα και πιο αραιές βροχοπτώσεις, τα αποθέματα των φραγμάτων που αδειάζουν κάθε χρόνο και πιο γρήγορα, καθώς και η χαμηλότερη στάθμη των υπόγειων υδάτων, αποτελούν μερικά μόνο από τα σημάδια που κάνουν επιστήμονες, αγρότες και πολίτες, παρατηρητές των επιπτώσεων της παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής, να ανησυχούν. Τα περιβαλλοντολογικά αντίκτυπα όμως είναι μονό ένα από τα αίτια του μεγάλου προβλήματος.
Μία άλλη αιτία είναι η λανθασμένη εκμετάλλευση του διαθέσιμου όγκου νερού. Ξεκινώντας από την πολιτεία και τις εταιρείες παροχής νερού ύδρευσης και άρδευσης, με τα παλαιά και προβληματικά δίκτυα από τα οποία χάνεται σημαντικός όγκος ανεκμεταλλευτου νερού και στη συνέχεια η λανθασμένη χρήση σε αγροτικές καλλιέργειες και οι μεγάλες σπατάλες των νοικοκυριών.
Τα καταστρεπτικά αποτελέσματα μιας παρατεταμένης λειψυδρίας, την περίοδο του καλοκαιριού που το νησί έχει σημαντική ανάγκη το νερό, μπορεί να είναι αναπόφευκτα. Οι καλλιέργειες ελιάς, αμπελιών καθώς και οπωροκηπευτικών κινδυνεύουν άμεσα, ένα σημαντικό κομμάτι της οικονομίας του νησιού. Η έλλειψη νερού θα προκαλέσει κατακόρυφη πτώση του τουρισμού και πιθανή δυσφήμηση του νησιού. Τέλος - το σημαντικότερο όλων - τα νοικοκυριά θα αναγκαστούν να περιορίσουν τη χρήση νερού στις απολύτως απαραίτητες ανάγκες, αν όχι πολλά από αυτά να μείνουν χωρίς νερό.