Η απολυμαντική δράση του χλωρίου κρίνεται απαραίτητη για το νερό του δικτύου και για τη δημόσια υγεία (έτσι αποφεύγονται οι υδατογενείς επιδημίες, π.χ. χολέρα, εντερίτιδες).
Παρόλο που υπάρχουν αρκετές άλλες μέθοδοι απολύμανσης του νερού (όπως το όζον, η υπεριώδης ακτινοβολία, οι χλωραμίνες κ.ά.), η καθεμιά με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά της, η χλωρίωση θεωρείται προς το παρόν η πιο αποτελεσματική και συμφέρουσα. Γι’ αυτό, το νερό συνεχίζει να έρχεται μέχρι τη βρύση μας χλωριωμένο, στα κολυμβητήρια κάνουμε απλωτές μέσα σε αυτό, ενώ οι σωλήνες νερού των σπιτιών έχουν τις περισσότερες φορές και αυτές χλώριο εκ κατασκευής.
Ωστόσο, υπάρχουν αρκετές επιφυλάξεις για τις επιπτώσεις του χλωρίου στον οργανισμό μας. Το χλώριο, σε συνδυασμό με υπάρχουσες οργανικές ενώσεις, όπως είναι οι αρωματικές, από τα φυτοφάρμακα, δημιουργεί διοξίνες και όλοι πλέον γνωρίζουμε ότι οι διοξίνες είναι από τις πιο ανθεκτικές και βλαβερές για τον άνθρωπο ουσίες. Επιπλέον, το χλώριο μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό στο δέρμα μερικών ανθρώπων και συχνά ταλαιπωρεί ιδιαίτερα τα βρέφη.